Strona Główna › Niesamowite › Cuda starożytnej inżynierii – świątynia wykuta w kamieniu

Cuda starożytnej inżynierii – świątynia wykuta w kamieniu

Świątynia Kajlaś | Fot. Materiały prasowe

Wiele odkryć archeologicznych i zabytków, które przetrwały do dnia dzisiejszego, wskazuje, że nasi przodkowie byli znacznie bardziej zaawansowani technologicznie, niż myślimy. Masywne, a czasem wręcz niemożliwe do zbudowania (dla współczesnych ludzi), cuda starożytnej inżynierii skłaniają do refleksji. Każą zastanowić się, w jaki sposób starożytni byli w stanie zbudować coś takiego tysiące lat temu.

Nie dysponowali przecież specjalistycznym sprzętem budowlanym, jaki mamy dzisiaj. Co więcej, czasami trafiamy na budowle, które zdają się wykraczać poza możliwości naszych współczesnych maszyn. Jedną z takich konstrukcji jest majestatyczna świątynia Kajlaś.

Świątynia ta znajduje się w stanie Maharashtra, w zachodnich Indiach. Jest to z pewnością jedna z najbardziej imponujących starożytnych świątyń hinduskich. Nie tylko jej rozmiary są oszałamiające, ale również fakt, że została wykuta w jednolitej skale. Nie zastosowano tutaj żadnych tradycyjnych technik budowlanych polegających na „składaniu” budowli z mniejszych elementów.

Świątynia Kajlaś jest częścią słynnych na całym świecie Jaskiń Elura (ang. Ellora Caves). Teren ten rozciąga się na ponad dwa kilometry i obejmuje łącznie 34 klasztory i świątynie. 17 z nich to obiekty hinduskie (powstałe w latach 600–900 n.e.), 12 – buddyjskie (powstałe w latach 400–800 n.e.), a 5 to obiekty dżinijskie (lata 800–1000 n.e.).

Świątynia Kajlaś

Świątynia Kajlaś mierzy sobie około 50 metrów długości, 33 metry szerokości oraz 30 metrów wysokości. Czyni ją to jedną z największych monolitycznych budowli na świecie. Jest skierowana w stronę góry Kajlaś, która – według hinduskich wierzeń – jest siedzibą boga Śiwy.

Świątynia jest pełna niezwykłych szczegółów i ozdobiona tradycyjnymi hinduskimi elementami architektonicznymi, jak słonie, lwy i Makary. Nie brakuje również motywów erotycznych, scen z Ramajany, Mahabharaty oraz obrazów reprezentujących życie Kriszny. Według oficjalnego stanowiska świata nauki, budowa świątyni zajęła około 100 lat. Jest to jednak oficjalna wersja, ale o tym napiszę w dalszej części artykułu.

Szacuje się, że podczas budowy tej wspaniałej monolitycznej struktury usunięto około 400 tysięcy ton skał. Ściany wyrzeźbiono z niezwykłą precyzją, poczynając od góry i kierując się w dół (pionowa metoda wykopu). Nic dziwnego, że to niezwykle trudne zadanie mogło trwać tyle czasu.

Większość archeologów uważa, że świątynia Kajlaś została ukończona w VIII wieku, w czasie panowania króla Krishna I z dynastii Rashtrakuta. Uważa się jednakże, że najwcześniejsze rzeźby zostały wykonane aż 300 lat p.n.e.

Cuda starożytnej inżynierii

Madhukar Keshav Dhavalikar, profesor archeologii i dyrektor Deccan College Post-Graduate Research Institute w Pune (Indie), napisał książkę na podstawie wyników swoich badań jaskiń Elura. Według niego, „wszystkie sanktuaria oraz świątynia Kajlaś nie zostały wykute w tym samym czasie, ale pochodzą z różnych okresów”.*

Pomimo podejmowania wielkich wysiłków, archeolodzy nie mają pojęcia, kto i w jakim celu zbudował świątynię. Jedyną pewną rzeczą jest to, że budowniczowie świątyni Kajlaś dysponowali naprawdę niezwykłymi umiejętnościami. Udało im się stworzyć tak ogromną monolityczną strukturę za pomocą prostych narzędzi ręcznych, takich jak młotki, dłuta czy kilofy. Fakt ten sprawia, że powinniśmy pochylić czoła przed ich kunsztem.

UFO – budowniczowie Kajlaś?

Istnieje jeszcze wiele pozostających bez odpowiedzi pytań na temat pochodzenia tajemniczej świątyni. Niektórzy badacze sugerują nawet, że została ona zbudowana z wykorzystaniem pozaziemskiej technologii. Dlaczego tak sądzą? Przede wszystkim dlatego, że nawet dzisiaj mielibyśmy spory problem z powtórzeniem wyczynu przodków.

Poza tym w starożytnych tekstach zapisano, jakoby świątynia Kajlaś powstała zaledwie w ciągu 18 lat. Biorąc pod uwagę ilość wydobytej skały, należałoby usuwać podczas budowy co najmniej 5 ton skały na godzinę każdego dnia przez całe osiemnaście lat. Bez dnia czy nawet jednej godziny przerwy. To wydaje się praktycznie niewykonalne. Przynajmniej jeśli weźmiemy pod uwagę poziom ludzkiej technologii w tamtych czasach.

Próby zniszczenia

Aurangzeb Alamgir (1618-1707), władca Imperium Mongołów i trzeci syn Szahdżahana (budowniczego Tadź Mahal), próbował w 1682 roku zniszczyć monumentalną świątynię, ale musiał zrezygnować. Dokumenty z tamtych czasów wskazują, że 1000 robotników pracowało przez 3 lata i mogli poczynić tylko minimalne szkody. Byli w stanie dokonać niewielkich zniszczeń – oszpecić część posągów, spowodować pęknięcia niektórych głazów. Zdali sobie jednak w pewnym momencie sprawę z tego, że po prostu nie jest możliwe, aby całkowicie zniszczyć tę świątynię. Aurangzeb w końcu zrezygnował z tego zadania.

Zwróćmy uwagę, że próba zniszczenia świątyni Kajlaś jest podobna do prób zniszczenia innej tajemniczej struktury – piramidy Mykerinosa (najmniejsza spośród piramid w Gizie w Egipcie). Inny muzułmański władca chciał zburzyć wszystkie piramidy i rozpoczął swoją pracę właśnie od tej piramidy. Jednak po latach prób nie udało się tego dokonać.

Kto mógł stworzyć tak potężne budowle? Czy nasi przodkowie mieli jakieś specjalne zdolności, które na to pozwalały? Jednym z rozwiązań tej zagadki mogłyby być kontakty z jakimiś potężnymi istotami. Nie wiemy niczego na pewno, ale z pewnością jest to kolejna wielka zagadka przeszłości. Jak widać, piramidy w Gizie nie są jedynymi strukturami ukrywającymi przed nami swoje tajemnice.

Czas powstania

Część archeologów zgadza się w kwestii, że świątynia Kajlaś powstała dużo wcześniej niż pozostałe struktury w Jaskiniach Elura. Do końca nie wiadomo, jak dawno miało to miejsce. Być może świątynia została zbudowana wiele wieków wcześniej, zanim ludzie zaczęli budować w jej pobliżu kolejne struktury. Mogłoby to wyjaśniać fakt, dlaczego architektura, konstrukcja i rozmiar świątyni Kajlaś są zupełnie inne i bardziej zaawansowane niż innych zabudowań.

Gdyby to ludzie zbudowali świątynię, czy nie należałoby oczekiwać, że wraz z upływem czasu ulepszą swoje techniki pracy? Tymczasem późniejsze świątynie wyraźnie stoją na niższym poziomie wykonania.

W przeciwieństwie do innych świątyń, Kajlaś jest jedyną, którą można wyraźnie dostrzec z powietrza. Wśród 34 świątyń znajdujących się obok siebie, świątynia Kajlaś wyróżnia się i można ją zobaczyć z lotu ptaka. Czy to tylko zbieg okoliczności? A może została ona celowo zaprojektowana tak, aby widzieć ją z powietrza? Podobnie jak linie Nazca w Peru. Na te pytania na razie nie znamy odpowiedzi.

---------

Źródła:

*K. Dhavalikar: Ellora, 2003 rok, str. 44.
en.wikipedia.org/wiki/Ellora_Caves
messagetoeagle.com
abovetopsecret.com