Nostradamus - jasnowidz wszechczasów

Nostradamus

Francuski lekarz, Michel de Nostradame (zwany potocznie jako Nostradamus), utrzymywał, że może przewidywać przyszłość i opublikował swoje prognozy w formie proroctw spisanych wierszem. Niektórzy uważają, że część z nich już się spełniła, a inne spełnią się w najbliższej przyszłości.

Nostradamus urodził się w Saint-Rémy-de-Provence, w południowej Francji, 14 lub 21 grudnia 1503 roku. Studiował medycynę i został lekarzem. Zajmował się m. in. leczeniem ofiar dżumy w całej Francji i we Włoszech.

Uważa się, że w pewnym momencie swojego życia doznał psychicznego (czy duchowego) przebudzenia. Po tym wydarzeniu zaczął praktykować okultyzm i tworzyć prognozy na przyszłość, które publikował w formie centurii (książka pod tytułem „Proroctwa” w 1555 roku, która stała się znana na całym świecie).

Michel de Nostradame był jednym z dziewięciorga dzieci Reyniere de St-Remy i jej męża Jaume de Nostradame, który zajmował się handlem zbożem oraz był w niepełnym wymiarze czasu notariuszem. Dziadek Nostradamusa, Guy Gassonet, nawrócił się na katolicyzm pół wieku wcześniej i zmienił nazwisko na Nostradame, częściowo w celu uniknięcia prześladowań w okresie inkwizycji.

Niewiele wiadomo o dzieciństwie Nostradamusa, ale wiele przesłanek wskazuje, że był bardzo inteligentnym chłopcem i szybko zaczął wyprzedzać intelektualnie swoich rówieśników oraz materiał, którego uczono w szkole. W początkowym okresie swojego życia był wychowywany przez swojego dziadka ze strony matki, Jean de St. Remy, który dostrzegł wielki intelekt i potencjał swego wnuka. W tym czasie młody Nostradamus uczył się podstaw łaciny, greki, hebrajskiego i matematyki. Uważa się, że to jego dziadek wprowadził go w dawne prawa tradycji żydowskiej i nauki astrologiczne, dając znaczący wkład w zapoznanie Nostradamusa z ideą, że niebo oraz układ gwiazd (i innych ciał niebieskich) kierują ludzkim przeznaczeniem.

Nostradamus: edukacja

W wieku 14 lat Nostradamus wstąpił na Uniwersytet w Awinionie, by studiować medycynę. Został zmuszony do jego opuszczenia zaledwie po roku z powodu wybuchu epidemii dżumy. Zaczął wówczas podróżować po kraju (głównie po terenach wiejskich), prowadząc badania nad preparatami ziołowymi; swoje mikstury rozdawał potrzebującym. W 1522 roku wstąpił na Uniwersytet w Montpelier, aby ukończyć doktorat z medycyny. Czasami wyrażał swój brak zgody z naukami katolickich księży, którzy negowali jego wyobrażenia o astrologii. Istnieją pewne zapiski świadczące o tym, że władze uniwersytetu odkryły informacje na temat wcześniejszych eksperymentów medycznych Nostradamusa, prowadzonych podczas epidemii dżumy. Fakty te zostały wykorzystane jako powód do wydalenia go z uczelni. Na szczęście Nostradamusowi udało się otrzymać licencję do wykonywania zawodu lekarza w 1525 roku. W tym czasie zlatynizował swoje imię, co było popularne wśród wielu średniowiecznych uczonych. Od tej pory nie nazywał się już Nostradame, lecz Nostradamus.

Nostradamus: walka z plagą

W ciągu kolejnych kilku lat Nostradamus podróżował po Francji i Włoszech, lecząc ofiary zarazy. W tych czasach lekarstwo na dżumę nie było znane; większość lekarzy wykorzystywała eliksiry wykonane z rtęci, praktykowała upuszczanie krwi i opatrywała pacjentów w szaty nasączone czosnkiem. Nostradamus rozwinął kilka bardzo postępowych technik radzenia sobie z plagą. Nie upuszczał krwi swoim pacjentom. Zamiast tego postulował utrzymywanie higieny i zachęcał do usuwania zainfekowanych zwłok z ulic miasta.

Nostradamus stał się znany z powodu stworzenia pigułki pomagającej na wiele dolegliwości. Była to ziołowa pastylka do ssania (wykonana z owoców dzikiej róży), bogata w witaminę C. Jej zażywanie przynosiło ulgę pacjentom chorującym na łagodną odmianę zarazy. Współczynnik wyleczonych przez Nostradamusa pacjentów był imponujący. Najwięcej zasługi należy przypisać uczeniu pacjentów utrzymywania czystości, propagowaniu diety o niskiej zawartości tłuszczu, a także nakłanianiu do zażywania jak największej ilości świeżego powietrza.

Z czasem Nostradamus zyskał lokalną sławę i jego zabiegi stały się niezwykle popularne. Otrzymywał wsparcie finansowe od wielu obywateli Prowansji. W 1531 roku został zaproszony do współpracy z wiodącym uczonym tamtych czasów, Jules-Cesar Scaligera mieszkającym w Agen (południowo-zachodnia Francja). Tam Nostradamus ożenił się z piękną Henriette d’Encausse (w sprawie imienia i nazwiska tej kobiety istnieją spory wśród badaczy). Mieli razem dwoje dzieci.

W 1534 roku żona i dzieci Nostradamusa zmarły, przypuszczalnie w wyniku wielkiej zarazy. Fakt, że nie był on w stanie uratować swojej rodziny, spowodował, że stracił poważanie w środowisku oraz w oczach swojego patrona, Scaligera. Nostradamus bardzo mocno przeżył utratę rodziny. Oliwy do ognia rozpaczy dodał proces, jaki wytoczyła mu rodzina zmarłej żony – zażądali zwrotu posagu. Po tym wszystkim Nostradamus wyjechał na misję medyczną do Włoch. Wędrował przez kilka następnych lat, lecząc przy tym kolejnych ludzi. Jego sukcesy medyczne sprawiły, że zdobywał coraz większą sławę.

W 1545 roku Nostradamus zamieszkał w Marsylii, gdzie również walczył z epidemią dżumy (jej rozwijaniu się sprzyjała powódź, która w tym czasie nawiedziła miasto). Oczywiście stosował w leczeniu swoje metody, które wówczas miały jeszcze nowatorski charakter. Kiedy zaraza dobiegła końca, Nostradamus opuścił Marsylię, by ostatecznie osiąść z małej miejscowości zwanej Salon-de-Provence (leżącej w połowie drogi pomiędzy Awinionem a Marsylią).

Tutaj poznał pewną zamożną wdowę, Annę Ponsart Gemelle, którą niedługo poślubił. Zamieszkali razem w domu stojącym przy placu Poissonnerie. Budynek ten istnieje do dzisiaj. Reszta życia Nostradamusa przebiegała dość spokojnie. Wraz z żoną posiadali wytwórnię kosmetyków i mieli sześcioro dzieci: trzech chłopców i trzy dziewczynki. W tym czasie Nostradamus opublikował dwie książki na temat medycyny. Jedna z nich to tłumaczenie dzieła Galena (rzymskiego lekarza), a druga to Traite des Fardemens (medyczna książka kucharska, przydatna w leczeniu zarazy i przygotowaniu kosmetyków). Na strychu swojego domu Nostradamus zbudował obserwatorium. Dzięki badaniu gwiazd i ich układów zaczął przepowiadać przyszłość.

Nostradamus i okultyzm

W 1538 roku, dość nieprzemyślana uwaga o religijnym posągu spowodowała wniesienie przeciwko Nostradamusowi zarzutu herezji. Gdy otrzymał on rozkaz stawienia się przed organami Inkwizycji, zdecydował się czym prędzej opuścić Francję i przez kilka następnych lat podróżował po Włoszech, Grecji i Turcji.

Uważa się, że podczas podróży po starożytnych szkołach misteryjnych Nostradamus doświadczył przebudzenia. Jedna z legend mówi, że Nostradamus, w trakcie swoich podróży po Włoszech natknął się na grupę mnichów franciszkańskich, identyfikując jednego z nich jako przyszłego papieża. Mnich, zwany Felice Peretti, został wyświęcony na papieża Sykstusa V w 1585, spełniając tym samym przepowiednię Nostradamusa.

Kiedy minęło już wystarczająco dużo czasu, by Nostradamus mógł czuć się bezpieczny przed zakusami Inkwizycji, powrócił do Francji i wznowił praktykę leczenia ofiar zarazy. Po kilku latach mieszkania i adaptacji do życia w Salon-de-Provence, Nostradamus zaczął odchodzić od medycyny i coraz bardziej skłaniał się w stronę okultyzmu. Podobno spędzał wiele godzin w swoim gabinecie na nocnych medytacjach przed miską wypełnioną wodą i ziołami. Medytacja wprawiała go w trans i przynosiła wizje. Najprawdopodobniej to właśnie one były podstawą jego proroctw.

W 1550 roku Nostradamus napisał swój pierwszy almanach astrologicznych prognoz na nadchodzący rok. W tych czasach Almanachy były bardzo popularne i traktowane jako źródło przydatnych informacji dla rolników i kupców. Zawierały też zabawne elementy zaczerpnięte z lokalnego folkloru i prognoz na nadchodzący rok. Nostradamus zaczął pisać o swoich wizjach i włączył je do swojego pierwszego almanachu. Publikacja spotkała się z ogromną popularnością i przysłużyła się do rozpowszechnienia imienia Nostradamusa w całej Francji. Sukces zachęcił go do pisania kolejnych dzieł.

Przepowiednie Nostradamusa

Do roku 1554 wizje Nostradamusa stały się integralną częścią jego prac w almanachach. Postanowił on skierować wszystkie swoje wysiłki ku stworzeniu ogromnej ilości Centurii, w których opisał przyszłość na wiele wieków naprzód. Planował napisać 10 tomów, które miały zawierać 100 przepowiedni na kolejne 2000 lat. W 1555 roku opublikował „Les Prophesies” – zbiór najważniejszych, długofalowych prognoz.

Podejrzewa się, że z obawy przed represjami ze strony Inkwizycji i narażenia się na prześladowania religijne, Nostradamus obmyślił sposób przedstawienia swoich proroctw za pomocą czterowierszy (tzw. centurii). Składały się na nie cztery rymowane wersy, będące mieszaniną różnych języków, takich jak grecki, włoski, łacina i francuski. Co ciekawe, Nostradamus miał w tych czasach dość dobre stosunki z Kościołem rzymskokatolickim. Uważa się, że nigdy nie został oskarżony przez Inkwizycję o herezję, ponieważ nie wykorzystywał swoich pism do praktykowania magii.

Nostradamus oczywiście budził wiele kontrowersji. Niektórzy myśleli, że jest sługą szatana; inni mówili, że był oszustem lub zwyczajnym szaleńcem. Jednak o wiele więcej osób wierzyło w proroctwa jako objawienie inspirowane duchowo. Zdobywszy sławę, Nostradamus często bywał gościem przedstawicieli europejskich elit. Katarzyna de Medici, żona króla Francji Henryka II, była jedną z największych wielbicielek Nostradamusa. Po przeczytaniu jego almanachu z 1555 roku, w którym napomknął o bliżej nieokreślonych zagrożeniach dla rodziny królewskiej, wezwała go do Paryża, aby wyjaśnił przepowiednię bardziej szczegółowo i sporządził horoskopy dla jej dzieci.

Kilka lat później królowa mianowała Nostradamusa Doradcą Nadwornym Lekarzem króla Henryka. W 1556 roku Nostradamus wyjaśnił również inne proroctwo z Centurii I, które dotyczyło króla. Proroctwo mówiło o „młodym lwie”, który pokona starszego lwa na polu bitwy. Młody lew miał przebić oko starszego, po czym ten umrze okrutną śmiercią. Nostradamus ostrzegł króla, że powinien on unikać ceremonialnych potyczek. Trzy lata później, gdy król Henryk miał 40 lat, proroctwo się spełniło. Król wziął udział w śmiertelnym dla siebie turnieju. Lanca przeciwnika przebiła przyłbicę króla i wbiła się, przez oko, głęboko w jego mózg. Ranny walczył o życie przez 10 dni, lecz ostatecznie zmarł w agonii z powodu infekcji.

Nostradamus utrzymywał, że opierał swoje prognozy na sztuce przewidywania przyszłych zdarzeń przez obliczanie układu planet, gwiazd i innych ciał niebieskich w stosunku do Ziemi. Jego źródła zawierały fragmenty dzieł klasycznych historyków, takich jak Plutarch, a także średniowiecznych kronikarzy, z których korzystał dość swobodnie. W rzeczywistości, jak uważa wielu badaczy, Nostradamus parafrazował dawne przepowiednie końca świata (głównie z Biblii), a następnie przez astrologiczne odczyty przeszłości, przekładał te zdarzenia na przyszłość. Istnieją też dowody, że nie wszyscy byli zadowoleni z przepowiedni Nostradamusa. Był on krytykowany przez profesjonalnych astrologów tamtych czasów za swoją niekompetencję. Wątpili oni bowiem w to, czy astrologia porównawcza (porównanie przyszłych konfiguracji planetarnych z tymi towarzyszącymi znanym wydarzeniom z przeszłości) może przewidzieć przyszłość.

Śmierć Nostradamusa

Nostradamus cierpiał na podagrę i artretyzm przez większość swego dorosłego życia. W ostatnich latach jego życia stan ten zmienił się obrzęk, gdzie duże ilości płynu gromadziły się pod skórą lub w jamach ciała. Bez leczenia stan ten spowodował zastoinową niewydolność serca. Pod koniec czerwca 1566 roku Nostradamus poprosił o spotkanie ze swoim adwokatem z celu sporządzenia testamentu, pozostawiając większość majątku żonie i dzieciom. Wieczorem, pierwszego lipca, podobno powiedział do swojego sekretarza, Jeana de Chavigny: „O wschodzie słońca nie będę już żył”. Następnego dnia rano jego ciało znaleziono na podłodze obok łóżka.

Spuścizna Nostradamusa

Większość czterowierszy napisanych przez Nostradamusa dotyczy katastrof, takich jak plagi, trzęsienia ziemi, wojny, powodzie, inwazje, morderstwa, susze oraz bitwy. Entuzjaści Nostradamusa przypisują mu przepowiedzenie wielu wydarzeń z historii świata, w tym Rewolucji Francuskiej, dojście do władzy Napoleona i Hitlera, stworzenie bomby atomowej, ataki terrorystyczne na World Trade Center z 11 września 2001 roku, etc.

Popularność Nostradamusa wydaje się być częściowo spowodowana tym, że jego pisma są niejasne i enigmatyczne. Brakuje w nich konkretnych dat, co ułatwia selektywnie odnoszenie ich do wszelkich ważnych wydarzeń. Wiele interpretacji dokonywanych jest po określonych wydarzeniach, które jak ulał pasują do treści centurii. Tym sposobem są uznawane za prawdziwe. Niezależnie od sposobu interpretacji, nie ulega wątpliwości, że przepowiednie Nostradamusa są nadal aktualne. Ich ponadczasowy charakter pomaga wielu osobom w poszukiwaniu odpowiedzi na trudne życiowe pytania.

Więcej na temat: przepowiednie Nostradamusa.


Kategoria: Przepowiednie i proroctwa