Picatrix: naucz się panować nad kosmiczną energią i samym sobą [Recenzja]

Picatrix - recenzja | Fot. Pixabay

Picatrix to magiczna księga, która od wieków przyciąga wielu badaczy. Tajemnice w niej zawarte otwierają drogę do panowania nad kosmiczną energią gwiazd i planet, ale też uczą odmiennego (od ogólnie przyjętego) patrzenia na świat.

Chociaż księga ta koncentruje się głównie na magii astrologicznej – traktuje o tworzeniu i używaniu talizmanów, amuletów oraz obrazów – daje również wgląd w sposób myślenia badaczy sprzed wieków. Jest to o tyle cenne, że dostarcza perspektywy umożliwiającej świeże spojrzenie na współczesne problemy i wiedzę konieczną do ich rozwiązywania.

Czym jest Picatrix?

Picatrix to 400-stronicowy grimuar magiczny (jeden z najpopularniejszych i najstarszych tekstów o tej tematyce), pierwotnie napisany po arabsku pod tytułem Ghāyat al-Ḥakīm (Picatrix to jego łaciński tytuł). Sam tytuł tłumaczy się jako Cel mędrca lub Cel mądrego człowieka.

Powszechnie uważa się, że tekst powstał w XI wieku, choć niektórzy badacze twierdzą, że miało to miejsce w pierwszej połowie X wieku.

Picatrix został prawdopodobnie napisany przez Abū-Maslamę Muhammada ibn Ibrahima ibn 'Abd al-da'im al-Majrit, astronoma, matematyka i alchemika z Al-Andalus, który chciał zebrać całą wiedzę o Bliskim Wschodzie z VIII i IX wieku. Arabski historyk Ibn Khaldun (1332-1406) autorstwo Picatrixa przypisywał z kolei matematykowi al-Majritiemu, który zmarł między 1005 a 1008 rokiem.

Dzieło arabskie zostało przetłumaczone na język hiszpański (na zlecenie króla Kastylii Alfonsa X Mądrego), a następnie na łacinę w XIII wieku. Ta ostatnia wersja zyskała sporą popularność w Europie między XV a XVIII wiekiem.

Księga ta podzielona jest na cztery części:

Pierwsza część skupia się na naturze nieba oraz zjawisk atmosferycznych.
Druga część opisuje wpływ ośmiu sfer niebiańskich na świat.
Trzecia część poświęcona jest zagadnieniom związanym z planetami i znakami zodiaku, metodami przywoływania duchów planetarnych i innymi praktykami magicznymi.
Ostatnia część omawia cechy duchów i ich właściwości oraz sposoby przygotowania talizmanów.

Picatrix to złożone dzieło stanowiące syntezę starszych prac dotyczących magii i astrologii. Tekst należy uważać za jeden z głównych starych podręczników magii talizmanicznej. Warto przy tym pamiętać, że Picatrix wywarł znaczący wpływ na ezoteryzm zachodnioeuropejski – od samego Marsilio Ficino (1433-1499) począwszy.

Treść Picatrix

Treść tej średniowiecznej księgi magicznej jest fascynująca. Za jej pośrednictwem czytelnik może kierować energią planet, tak aby pewne wydarzenia rozwijały się zgodnie z jego wolą. Opanowanie magii zodiakalnej pomaga podobno zdominować (dzięki energii wszechświata) całe otoczenie praktykującej ją osoby.

Picatrix daje również wgląd w numerologię i kalendarz księżycowy, co może pomóc w zaplanowaniu rytuałów z uwzględnieniem najbardziej korzystnego momentu, aby energia wszechświata sprzyjała oczekiwaniom.

Co ciekawe, Picatrix nie tylko wyjaśnia, jak tworzyć i napełniać mocą magiczne talizmany, ale nawet opisuje całe miasta zbudowane na zasadach magii astrologicznej.

Ciekawostka nr 1

Martin Plessner sugerował, że tłumacz Picatrix jako pierwszy ustanowił średniowieczną definicję eksperymentu naukowego, zmieniając fragment w hebrajskim tłumaczeniu oryginału arabskiego, ustanawiając tym samym teoretyczne podstawy metody eksperymentalnej:

"wynalezienie hipotezy w celu wyjaśnienia pewnego procesu naturalnego, następnie ustalenie warunków, w których proces ten można przeprowadzić zgodnie z hipotezą, a wreszcie uzasadnienie lub obalenie hipotezy, w zależności od wyniku eksperymentu". (Bibliografia, poz. nr 1)

Plessner zauważa, że świadomość "specyficznej natury metody eksperymentalnej – w odróżnieniu od jej praktycznego zastosowania – jest osiągnięciem XVI i XVII wieku". Jednak, jak wyjaśnia ustęp tłumacza wersji hebrajskiej, teoretyczne podstawy metody eksperymentalnej zostały ustalone w XIII wieku podczas tłumaczenia Picatrix.

Ciekawostka nr 2

Czytałem gdzieś, że zawarta w Picatrix magia posłużyła Trzem Mędrcom ze Wschodu do znalezienia Jezusa, po tym jak narodził się w Betlejem. Oczywiście wówczas nie istniała jeszcze sama księga, ale wiedza tajemna była już praktykowana w różnych kręgach. Nie wiem, ile w tym prawdy, ale jest to ciekawa informacja, którą warto się podzielić w tym miejscu.

Picatrix – recenzja

Mimo że jest to bardzo stara księga, nadal można śmiało stwierdzić, że jest dobrze napisana. Filozofia przedstawiona w Picatrix nie tylko trafia w samo sedno wiedzy tajemnej, ale też jest podana w sposób, który wydaje mi się najlepszy – nie zawsze bezpośredni, ale taki, który motywuje czytelnika do pracy (nad sobą oraz nowo zdobywaną wiedzą).

Wyjaśnienia zawarte w treści są bardzo logiczne i praktyczne, co pozwala używać grimuaru także współcześnie. Nie jest to więc tylko ciekawostka obrazująca starożytną wiedzę. To ogromne zasoby tajemnic związanych z magią i astrologią. Dla osób zainteresowanych tą tematyką – bezcenne.

Jeśli zaczniesz czytać Picatrix, aby używać jego formuł w praktycznych działaniach magicznych (a nie tylko z ciekawości), upewnij się, że dobrze znasz podstawy astrologii – zwłaszcza te dotyczące twojego znaku zodiaku. To jest podręcznik zaawansowanej magii, a zatem bez znajomości astrologii byłby mało przydatny. Trzeba mieć to na uwadze.

Czy formuły znajdujące się w Picatrix są skuteczne? Moje eksperymenty cały czas trwają, ale już teraz mogę napisać, że niektóre nauki przynoszą oczekiwane rezultaty. Udało mi się, dla przykładu, pomóc znajomemu w zdobyciu miłości – choć ile w tym było magii, a ile naturalnego zauroczenia, nie jestem w stanie ze stuprocentową pewnością określić.

Muszę jednak zaznaczyć, że w tej księdze znajduje się także wiele nieetycznych metod, których nie powinniśmy stosować. Nie tylko dlatego, że mogą być niezgodne z prawem, ale przede wszystkim dlatego, że są złe z moralnego punktu widzenia. Poza tym niektóre składniki są prawie niemożliwe do zdobycia w obecnych czasach.

Mając to na uwadze, trzeba podchodzić do Picatrix z dużą ostrożnością. Jak napisałem wyżej, jest to księga dla ludzi posiadających pewien określony poziom wiedzy magicznej i astrologicznej. Nowicjusz pod żadnym pozorem nie powinien sięgać po tę książkę. Niech najpierw pogłębi swoją wiedzę, a dopiero potem zajrzy do Picatrix.

Wszystko sprowadza się do tego, aby uprawiać magię w bezpieczny sposób i z poszanowaniem praw innych ludzi i zwierząt. Ogólnie rzecz biorąc, polecam grimuar głównie ze względu na przekazywaną przezeń filozofię, a nie praktyczne zastosowania.

Picatrix – cytaty

Oto kilka cytatów z Picatrix dotyczących astrologii oraz duchowej sfery ludzkiej egzystencji (tłumaczenie własne):

Astrolog jest w stanie kontrolować działania gwiazd, jeśli zna ich naturę. Jest całkiem prawdopodobne, że może dokonać modyfikacji wydarzeń z przyszłości, zanim staną się faktem.
Miłość i nienawiść emanują ze skrzyżowanej pozycji Świateł w horoskopie urodzeniowym dwóch osób; ze zbiegu okoliczności ascendentu (w przypadku miłości) lub z ich opozycji (w przypadku nienawiści). Zdominowany znak jest bardziej kochający.
Wiedza o naturze gwiazd powinna być używana przy budowie miast. Podczas budowy domów musimy używać wiedzy o planetach.
Nie możemy ignorować 120 koniunkcji, które występują między planetami, ponieważ w nich jest zawarta prawie cała wiedza o tym, co dzieje się w świecie bytu i zepsucia.
Słońce jest źródłem siły zwierzęcej; Księżyc jest źródłem siły natury; Saturn to sprężyna siły adhezyjnej; Jowisz to źródło siły postępowej; Merkury to źródło siły intelektualnej; Mars to źródło cholerycznej mocy, a Wenus jest źródłem siły namiętnej. Dlatego Merkury, Mars i Wenus wskazują w horoskopie urodzeniowym charakter i zawód osoby.
Ostrożna dusza współpracuje z energią astralną, tak jak doświadczony chłop współpracuje z naturą podczas orki.
To, że dwie osoby zgadzają się na coś, musi być odebrane jako sygnał, że coś znajduje się w ich horoskopach urodzeniowych. A skoro zgadzają się, to musi być podobnie: osoba z silniejszą pozycją odgrywa rolę przywódcy, a słabszy odgrywa rolę podległą.
Przy każdej okazji należy pamiętać o tym, że człowiek może być niezdolny do zrozumienia całej natury akcji, w której bierze udział.
Formy złożonego świata są podległe formom astralnym i dlatego należy określać je według gwiazd, w odniesieniu do tego, na co chcemy wpływać.
Jeśli to możliwe, planety muszą być wzmocnione gwiazdą stałą o tej samej naturze, ponieważ skupia ona siłę i czas trwania działania amuletu.
Ciemność nocy i bezruch przerywają siłę dziennych ciał niebieskich; każda gwiazda musi być użyta w swojej własnej formie.
Gdy prośba jest tej samej natury co ascendent i gwiazda dominująca jest wzmocniona gwiazdą stałą, można być pewnym, że zostanie ona uzyskana z łatwością, a napływ energii zostanie wzmocniony.
Koniunkcja ciał niebieskich jest wielkim wsparciem, z którego musimy skorzystać.
Ospałość reakcji jest spowodowana słabym zasięgiem, niepewnością lub złą organizacją (błędnie wybrany czas rytuału – przyp.).
Bezruch powolnego ciała niebieskiego jest skuteczniejszy niż dynamika szybkiego, chociaż mają one taką samą siłę.

Bibliografia

Martin Plessner, A Medieval Definition of Scientific Experiment in The Hebrew Picatrix, w: "Journal of the Warburg and Courtauld Institutes", Vol. 36, (1973), str. 358-359.
David Pingree, Some of the Sources of the Ghāyat al-hakīm, w: "Journal of the Warburg and Courtauld Institutes", Vol. 43, (1980), str. 1-15.
Eugenio Garin, Astrology in the Renaissance: The Zodiac of Life, Routledge, 1983 r.
Ewa Śnieżyńska-Stolot, Picatrix Latinus. Ikonografia planet i planet dekanicznych w rękopisie krakowskim, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009 r.
Dan Attrell, David Porreca Picatrix: A Medieval Treatise on Astral Magic, Pennsylvania State University Press, 2019 r.

Kategoria: Książki